مراسم اسکار در شرایطی برگزار شد که به دلیل سنگینیِ سایه ی پاندمی بر آن شاهد متفاوت‌ترین دوره‌اش بودیم. تغییرات عمده‌ای همچون تعویق در زمان‌ برگزاری، کاهش چشمگیر هنرمندان دعوت شده، چیدمان جدید سالن و حتی تغییر در سبک اجرای اهدا کنندگان اعمال شد.  مراسم مهمی که در شرایط عادی هر ساله با ریزش مخاطب مواجه بود و در هر دوره برای حفظ بینندگانش به ایده های بکر و بزرگ متوسل می‌شد، این‌بار فقط بر حفظ بقا تمرکز داشت و سیاست شگفتی‌آفرینی را موقتا کنار گذاشته بود.

با کرونا، بدون انسجام

بعد از تجربه ناموفقی که مراسم گلدن گلاب در اهدای آنلاین جوایز و دریافت بازخوردهای منفی داشت، برگزار کنندگان اسکار مصمم شدند رویه متفاوتی پیش بگیرند و تسلیم شرایط موجود نشوند. در نتیجه دست به ریسک بزرگی زدند و نحوه برگزاری آن را از رخدادی عظیم و باشکوه به یک مهمانی خصوصی کوچک تغییر دادند. تصمیمی که باعث شد با غیر معمول ترین جشن اسکار روبرو باشیم. نه خبری از دکور متغیر و چشم نواز بود و نه اهدا کننده‌ای مونولوگ طنازانه داشت، از طرف دیگر معرفی نامزدها درهم و آشفته بود و هیچ اتفاق سرگرم کننده ای برنامه ریزی‌ نشده بود. به‌طور کلی مراسم امسال ریتم منسجمی نداشت و حتی تلاشی برای جذاب‌تر شدنش صورت نگرفته بود. اهمال‌کاری های عجیبی که سخت می‌شود به کرونا و محدودیت‌های آن ربطش داد.

تقسیم نامتعادل جایزه ها

جوایز بخش های اصلی مانند بهترین فیلم(سرزمین خانه به‌‌دوشان)، بهترین کارگردانی(کلویی ژائو)، بهترین بازیگر نقش اصلی زن(فرانسیس مک‌دورمند) و بهترین انیمیشن(روح) تا حد زیادی قابل پیش بینی بودند. در اصل تنها رقابت جدی این قسمت مربوط به بازیگر نقش اصلی مرد بود که برخلاف انتظارات و پیش‌بینی برای انتخاب چادویک بوزمن، جایزه به آنتونی هاپکینز برای اجرای بی نظیرش رسید. از آن سو هر دو بازیگر نقش مکمل(دنیل کالویا و یو جونگ یون) انتخاب‌های جسورانه ای بودند؛ به ویژه نقش مکمل مرد که به‌نظر می‌رسید جایزه به ساشا بارون کوهن برای فیلم دادگاه شیکاگوهفت(آرون سورکین) می‌رسد. از طرف دیگر در شاخه های فنّی و بخش های فرعی اسامی غافلگیر کننده‌ای وجود داشت. برای مثال جایزه بهترین تدوین که پیش بینی می‌شد به دادگاه شیکاگو هفت برسد به صدای فلز(داریس ماردر) تعلق گرفت. همچنین فیلم منک(دیوید فینچر)  موفق شد اسکار بهترین فیلمبرداری را از فیلم سرزمین خانه‌بدوشان برباید. در مجموع فیلم سرزمین خانه به‌دوشان در بین رقبا پیشتاز بود درحالی‌که دادگاه شیکاگوهفت دست خالی مراسم را ترک کرد.

بهترین ها، بدترین ها

می‌توان گفت یکی از بهترین تصمیم های این دوره جایزه‌ای بود که در بخش بهترین فیلم غیر انگلیسی زبان اهدا شد. فیلم یک دور دیگر کاملا شایسته این عنوان بود و هر انتخاب دیگری نشان از کج‌سلیقگی داوران می‌داد. از آن طرف با وجود اسکاری که منک به‌حق برای بهترین طراحی تولید و صحنه گرفت اما در بخش فیلمبرداری چند پله پایین‌تر از فیلم کلویی ژائو بود و این اسکار می‌توانست برای سرزمین خانه به‌دوشان باشد. در بخش اهدا کنندگان هم لورا درن بسیار مسلط و تماشایی ظاهر شد در صورتی که اجرای کوتاه وواکین فینیکس بدون ثبات به‌نظر می‌رسید. در قسمت سخنرانی‌های دریافت جایزه نیز توماس وینتربرگ کارگردان دانمارکی فیلم یک‌ دور دیگر بسیار پرشور و احساسی صحبت کرد و درنقطه مقابل آن فرانسیس مک‌دورمند سریعترین و کوتاه‌ترین سخنرانی را ایراد کرد.

نقش هایی که دیده نشد

امسال با وجود کمتر بودن فیلم های مدعی در مقایسه با سال گذشته، ترافیک سنگینی در قسمت بازی‌های قابل توجه وجود داشت. نقش آفرینی های درخور ستایشی که می توانستند شانس نامزد شدن در بهترین های اسکار را داشته باشند و یا حتی صاحب جایزه شود. شاید عجیب‌ترین تصمیم آکادمی در این دوره را بتوان غفلت از نقش‌آفرینی مدس میکلسن برای فیلم یک دور دیگر‌ دانست. بازی بی‌نظیری که پیش‌بینی‌ها برای این هنرمند دانمارکی را تا حد دریافت جایزه اسکار بالا برد. در کنار این تصمیم ناباورانه می توان به نادیده گرفتن بازیِ سنگین و دورنگرایانه کیت وینسلت برای فیلم آمونیت(فراسیس لی) و نقش آفرینی تحسین آمیز جسی باکلی برای فیلم  من به پایان دادن اوضاع فکر می‌کنم (چارلی کافمن) اشاره کرد.

مراسم امسال فرصتی بود تا چشمه های خلاقیت به جوشش دربیاید و از توفیقِ اجباری کم‌بودن تماشاچی ها استفاده شود. اما برگزارکنندگان و ایده پردازان مراسم این موقعیت را هدر دادند تا لقب کم‌فروغ ترین دوره ی مراسم را ازآن خود کنند.

 

برندگان نودوسومین دوره مراسم آکادمی علوم و هنرهای سینمایی امریکا:

بهترین فیلم

برنده: سرزمین خانه به‌دوشان- کلوئی ژائو

سایر نامزدها:

پدر

یهودا و مسیح سیاه

منک

میناری

زن جوان خوش آتیه

صدای فلز

دادگاه شیکاگو هفت

 

بهترین بازیگر زن

برنده: فرانسیس مک‌دورمند - سرزمین خانه به‌دوشان

سایر نامزدها:

وایولا دیویس - بلک باتمِ ما رِینی

اندرا دی - آمریکا علیه بیلی هالیدی

ونیسا کربی - تکه‌های یک زن

کَری مولیگان - زن جوان خوش‌آتیه

 

بهترین بازیگر مرد

برنده: آنتونی هاپکینز - پدر

سایر نامزدها:

ریز احمد - صدای فلز

چادویک بوزمن - بلک باتمِ ما رِینی

گری اولدمن - منک

استیون یان – میناری

 

بهترین نقش مکمل زن

برنده: یو جانگ یان - میناری

سایر نامزدها:

ماریا باکالووا - بورات ۲

گلن کلوز - مرثیه روستایی

الیویا کولمن - پدر

آماندا سیفرید - منک

بهترین نقش مکمل مرد

برنده: دنیل کالویا - یهودا و مسیح سیاه

سایر نامزدها:

ساشا بارون کوهن - دادگاه شیکاگو هفت

لزلی اودوم جونیور - یک شب در میامی

پال ریسی - صدای متال

لِکیث استنفیلد - یهودا و مسیح سیاه

 

بهترین کارگردان

برنده: کلوئی ژائو - سرزمین خانه به دوشان

سایر نامزدها:

توماس وینتربرگ - یک دور دیگر

دیوید فینچر - منک

لی ایساک چانگ - میناری

امرالد فنل - زن جوان خوش آتیه

 

بهترین انیمیشن

برنده: روح - پیکسار والت دیزنی

سایر نامزدها:

به پیش

روی ماه

فارماگدون

مراقبان گرگ‌ها

 

بقیه برندگان:

بهترین مستند بلند: معلم اختاپوس من - پیپا الریچ، جیمز رید و کریگ فاستر

بهترین قطعه موسیقی: یهودا و مسیح سیاه

موسیقی فیلم: انیمیشن روح

تدوین: صدای فلز

سینماتوگرافی : منک

صحنه آرایی: منک

جلوه‌های ویژه: تنت

صدابرداری: صدای فلز

انیمیشن کوتاه: اگر اتفاقی افتاد، بدان من دوستت دارم

گریم: بلک باتمِ ما رِینی

طراحی لباس: بلک باتمِ ما رِینی

بهترین فیلم بین‌المللی: یک دور دیگر (دانمارک)

بهترین فیلمنامه اقتباسی: پدر

بهترین فیلمنامه غیراقتباسی: زن جوان خوش‌آتیه