علیرضا مجمع:چند ماه قبل که هنوز در شیش و بش برگزار کردن یا نکردن جشنواره فیلم فجر بودند، گمانه اینکه این دوره به خاطر کرونای نحس برگزار نشود بسیار بود. می‌شد حدس زد که این دوره با توجه به پروتکل‌های موجود در آشفته ترین شکل ممکن برگزار خواهد شد. همان زمان در صفحه شخصی‌‌ام نوشتم که به دلایل زیادی این دوره اگر برگزار نشود بهتر است. یکی همین وضعیت گسترش ویروس و خطر ابتلا به بیماری بود، دلیل دیگر که برایم اصل بود نگاه به شدت ضد مردمی جشنواره فیلم فجر در سال‌های اخیر بود که آرام آرام این جشنواره را از اشتیاقی که فیلمسازان برای حضور در آن داشتند دور می‌کرد. باید می‌ایستادیم و نگاه می‌کردیم که از هدفی که تعریف کرده‌ایم چقدر منحرف شده‌ایم و اگر شده‌ایم ادامه مسیر را چگونه طراحی کنیم که به مسیر برگردیم. این کار انجام نشد و جشنواره برگزار شد. نکاتی هم از خود به جای گذاشت:

1-دبیر جشنواره افتخار می‌کند که در اوضاع کرونا در کل ایران نظرسنجی تماشاگران را گرفته است و این را جزو فتوحاتش محسوب می‌کند.

2-فیلمی به عنوان بهترین فیلم انتخاب شد که کلا بعید است با تماشاگر ارتباط بگیرد. عملا تماشاگر در این دوره به هیچ انگاشته شد.

3-در بیانیه هیات داوران آمده بود؛امسال بخش خصوصی ضعیف عمل کرده بود. و توصیه شده بود که در سالهای بعد این بخش تقویت شود. اول اینکه داور یک جشنواره سینمایی در چه جایگاهی قرار دارد که می‌تواند توصیه به مدیریت سینما داشته باشد؟ دوم اینکه مگر دولت تدبیر توانی برای بخش خصوصی گذاشته که از آنها توقع شق القمر دارد؟

4-مهم ترین کاری که در سالهای بعد باید در این جشنواره انجام شود(به شرط حیات) این است که بساط هیات انتخاب جشنواره جمع شود و هیات داوران فیلمهایی را ببینند که دبیر جشنواره انتخاب کرده و نهایتا 22 فیلم در بخش مسابقه باشد، نه 57 فیلم که داور ما اصلا یادش برود چه دیده است.

5-صحنه اختتامیه فجر از آن صحنه‌هایی است که فقط در ایران پیدا می‌شود. به بدترین شکل ممکن طراحی می‌شود و در بدترین شکل ممکن هم برگزار می‌شود. چرا انقدر سخت است میزانسن دادن به داورانی که روی سن هستند و وقتی کلیپ نامزدها پخش می‌شود هر کدام به طرفی از پرده می روند و وقتی کلیپ تمام می‌شود دوباره کنار هم می‌ایستند؟ واقعا فکر می‌کنید این تصویر خوبی است از هیات داوران؟ اگر فکر می‌کنید خوب است که ما حرفی نداریم.

6-جشنواره 39 به آخر خط رسید. این دولت هم چند ماه دیگر به پایان راه می‌رسد. اما از بذری که متولیان فرهنگ دولت تدبیر کاشتند کی طوفان درو کنیم خدا می‌داند. روزهای سختی در پیش روی سینمای ایران است.