گزارش فرانسوی/کارگردان: وس اندرسن / بازیگران: بیل موری، فرانسیس مک‌دورمند، تیلدا سوینتن / اکران در بخش: رقابتی/ امتیاز در آی.ام.دی.بی:  ۷.۹ از ۱۰ ، امتیاز در راتن تومیتوز: ۸۸ از ۱۰۰ ، امتیاز در متاکریتیک: ۸۲ از ۱۰۰

خلاصه: کارکنان یک مجله اروپایی در یک شهر تخیلی در فرانسه، تصمیم می‌گیرند یک نسخه یادمان چاپ کرده و به بزرگداشت سه واقعه مهم در یک دهه گذشته‌شان بپردازند.

پیتر دیبرگ (ورایتی):قهرمانانِ فیلم گزارش فرانسوی خبرنگارها هستند. پس انتظارش را داشته باشید که منتقدان در پذیرش آخرین اثر وس اندرسن کمی جانب‌دارانه برخورد کنند. فیلم سرشار از شوخی‌های مخصوص برای مخاطبان مسلط به فرهنگ و هنرِ دهه‌های ۱۹۵۰ و ۶۰ نیویورک و پاریس است. گزارش فرانسوی ادای احترام تمام‌قدِ اندرسن از نسلی با نابغه‌های عجیب است.

دیوید رونی (هالیوود ریپورتر):بیل موری در نقش ادیتور یک مجله غیرواقعی آمریکایی  در شهری عجیب در فرانسه ظاهر شده است. با توجه به تجلیل بازیگوشانه فیلم از تمام موضوعات فرانسوی و مخصوصا سینمای فرانسه، تصمیم به تعویق‌انداختن فیلم یک‌سال بعد از بازه زمانی اصلی برای نمایش افتتاحیه و پس از کنسل شدن فستیوال کن ۲۰۲۰ کاملا منطقی به‌نظر می‌رسد. اندرسن به لیست بلندبالایی از مواردی که تحت تاثیرشان بوده اشاره می‌کند. برجسته‌ترینِ آن‌ها شامل شورش جوانانه و شیدایی عاشقانه‌ فرانسوا تروفو و هجو اجتماعی آلن رنه است.

پیتر برادشاو (گاردین):گزارش فرانسوی یک بازآفرینی و ادای احترام به مجله نیویورکر است. جلوه‌های بصری شگفت‌انگیز، خنده‌های زیاد و گروه بازیگری درجه یک - از جمله بیل موری - ادای احترام اندرسن به این مجله را به اتفاقی بسیار خوشایند تبدیل می‌کند. در واقع جای تعجب است که چرا تا به حال متوجه تاثیرات نیویورکر بر اندرسن نشده بودیم‌!

تاد مک‌کارتی (ددلاین):این فیلم  علاقه و آرزوی زندگیِ دور از وطن در فرانسه‌ دهه ۱۹۲۰ را از خود نشان می‌دهد. اما در عوض همینگوی و فیتزجرالد و تی.اس الیوت و دیگر افراد واقعی که در دهه پیش در اثر رویایی و شگفت‌انگیز وودی آلن ظاهر شدند، اندرسن مجموعه‌ای گسترده از شخصیت‌های ساختگی را معرفی می‌کند. حتی اگر بعضی از آن‌ها برگرفته از اشخاص واقعی‌ِ کمتر شناخته‌شده باشند، باز هم شباهت گذرایی به آن اشخاص دارند. فیلمنامه‌‌ای که نویسنده/کارگردان این اثر به نگارش درآورده عملا دارای سه بخش جداگانه است و هیچ‌کدام از این بخش‌ها را نمی‌توان منسجم یا معتبر دانست. در عوض همچون رشته پلکانی خیالی‌ و فانتزی‌ هستند که به نهایتِ چشمگیر و غیرمنتظره‌‌ای ختم می‌شوند.