آب‌های شمالی / کارگردان: اندرو هیگ / بازیگران: کالین فارل، جک اوکانل، استفن گراهام / تهیه کننده: کیت آگبورن / پخش از: ای.ام.سی پلاس، بی بی سی ۲ / تعداد قسمت‌ها: پنج اپیزود / امتیاز در آی.ام.دی.بی: ۷.۹ از ۱۰، متاکریتیک: ۷۲ از ۱۰۰، راتن تومیتوز: ۸۹ از ۱۰۰

خلاصه: در سال ۱۸۵۹ یک جراح انگلیسی که سابقه خدمت در ارتش را دارد به عنوان پزشک در یک کشتی صید نهنگ مشغول به کار می‌شود و در آن‌جا با شکارچی خشنی درگیری شدید پیدا می‌کند.

*

در دوران خانه‌نشینیِ اجباری و گذراندن روزهای طولانی تابستان در قرنطینه، چه چیزی می‌تواند لذت‌بخش‌تر از تماشای یک سفر هیجان‌انگیز به قلب آب‌های یخ‌زده باشد؟ سریالی که با سودای شکار نهنگ ماجراجویی خود را آغاز کرده و تماشاگرش را همچون عضوی از خدمه کشتی، در دنیای تاریک و رازهای باورنکردنی‌اش شریک می‌کند. آب‌های شمالی از همان قسمت اول قدرت روایت‌گری‌اش را به رخ می‌کشد و همراه با خلق فراز و نشیب‌های پرکشش، طیف جذابی از تجربه‌های دراماتیک نظیر جنون‌زدگی، غرق شدن در خاطرات تلخ و رو‌به‌رو شدن با هیولای مرگ را به نمایش می‌گذارد. البته تماشای این مینی‌سریال یک دلیل مهم دیگر هم دارد و آن طراحی صحنه حرفه‌ای و لانگ‌شات‌های باشکوه است. تصاویری که جلوه‌های زیباشناسانه از طبیعت بکر قطبی را به نمایش می‌گذارند و سزاوار دیده‌شدن بر پرده عریض سینما هستند.

شجاعت سازندگان در نشان‌دادن خشونت عریان و تاکید بر فضاسازی منزجرکننده یادآور سریال تابو (کریستوفر نایهولم/ ۲۰۱۷) است. با این تفاوت که در این اثر تمرکز بر یک شخص واحد وجود ندارد و زندگی دو شخص کاملا متفاوت - یکی متمدن و تحصیل‌کرده و دیگری یک شکارچی با خوی وحشیانه - به موازات یکدیگر دنبال می‌شود. با این وجود نقطه‌ضعف مشترکی در هر دو وجود دارد و آن درد فرساینده و رنج‌ زنده‌بودن است. مشکلی که یکی با مستی و طغیان‌گری انکارش کرده و دیگری با سفر به انتهای زمین از آن فرار می‌کند. اما این دردها از بین نمی‌روند و به شکل اهریمن‌هایی خاموش به رشدشان ادامه می‌دهند و سرانجام در کالبد کابوس، توهم و نهایتاً خشونتگری ظاهر می‌شوند.

روند سریال مرتباً تغییر می‌کند و اجازه تکراری شدن اتمسفر را نمی‌دهد. اجرای گروه بازیگری مخصوصا کالین فارل در اوج قرار دارد و کاملا باورپذیر است. با اینکه سوالات فلسفی زیادی در طول سریال پرسیده می‌شود اما به دلیل محدود بودن قسمت‌ها، فرصت پاسخ‌گویی به تمام آن‌ها داده نمی‌شود. از طرفی پرده‌ نهایی نیز قدرت و کوبندگی لازم را ندارد. با این حال می‌شود از سفر به آب‌های شمالی لذت برد بدون آن‌که به مقصد اندیشید.