کارگردان: کریگ زوبل/ بازیگران: کیت وینسلت، گای پیرس، جین اسمارت، ایوان پیترز/ پخش از شبکه اچ.بی.اُ/ ژانر: جنایی، درام/ امتیاز در سایت آی.ام.دی.بی 8.6 از 10 / امتیاز در سایت روتن تومیتوز 92 از 100

خلاصه: یک کاراگاه اهل پنسیلوانیا بنام مِر شیهان با وجود مشکلات شخصی تلاش می‌کند معمای یک قتل اسرارآمیز را  حل کند.

*

تاثیر یک جنایت به زندگی قاتل و مقتول محدود نمی‌شود. گاهی معمای یک قتل کل شهر را درگیر می‌کند و رازهای دفن‌شده آن‌ها را بیرون می‌ریزد. در این شرایط هر لحظه ممکن است دروغی برملا شود، خیانتکاری به گناهش اعتراف کند و رابطه صمیمانه‌ای از هم بپاشد. اما بیشترین اثر متوجه نزدیک‌ترین شخص به جنایت است. کسی که مامور حل این معماست؛ کارآگاهی که خودش در حال فرار از واقعیت‌های تلخ زندگی‌ست و این پرونده باعث می‌شود دردهای سرکوب شده‌اش فوران کنند.

شبکه اچ.بی.اُ باز هم دست به تولید یک مینی‌سریال جنایی زده و البته باز هم موفق بوده است. وجود یک قصه‌ پرکشش و فیلمنامه‌ کم ایراد به علاوه درخشش یک ستاره در نقش اصلی، فرمول تقریبا اثبات شده‌ایست و در کابوس ایست‌‌تاون هم جواب می‌دهد تا جایی که رکورد بینندگان سرویس اچ‌‌.بی.اُ مکس شکسته می‌شود. البته در اینجا خبری از خلاقیت‌های عجیب یا جنایت‌های افراطی نیست. همه چیز تا حد ممکن نزدیک به واقعیت روزمره ماست و شاید همین پیرنگ ساده به جذابیت آن کمک کرده. از طرفی سرنخ‌های روایی در جای مناسب خود قرار دارند و پیچش‌های داستان سردرگم‌کننده نیست. با اینکه مرکز قصه را یک معمای جنایی تشکیل می‌دهد اما خُرده مشکلات شخصیت‌های فرعی نیز در موازات ماجرای قتل مورد بررسی قرار می‌گیرند. کیت وینسلت در اولین مرتبه‌ای که دست به اسلحه شده، در نقش شخصیتی سرسخت اما افسرده درخشان عمل می‌کند.

از ایرادات سریال هم کلیشه‌ای بودن دیالوگ‌ها و موقعیت‌هاست. بعضی از چرخش‌ها و تغییرات شخصیتی باورپذیر نیست و تعدادی از داستان‌های فرعی ناتمام باقی می‌مانند. حضور چهره مطرحی مانند گای پیرس که هیچ تاثیر و اهمیتی در روند سریال ندارند هم سوالی بدون جواب است. با اینکه فضای کلی مجموعه آنچنان تلخ و تیره نیست و حتی در بخش‌هایی لحن کمدی به‌خود می‌گیرد، اما نوع نگاه به نسل جدید با ناامیدی بسیاری‌ همراه است. فرزندانی که یا دچار مشکلات جسمی و ذهنی اند، یا خودخواه و دروغگو هستند و یا درگیر اعتیاد. اما مهم‌ترین اشکال آن‌ها ضعیف بودنشان است. مانند پلیس‌های تازه‌کاری که تحمل دیدن خون ندارند و فرزندانی که بدون مسئولیت‌پذیری جان خود را می‌گیرند. آن‌ها نوید نسلی از انسان‌های غیرقابل اعتماد را می‌دهند. این نگرش می‌تواند ترسناک‌ترین بخش سریال باشد.