در روزهای گذشته انتشار قسمت‌های ابتدایی دو سریال شبکه نمایش خانگی واکنش‌های فراوانی را به دنبال داشته است. کاربران بسیاری در شبکه‌های اجتماعی با انتشار سکانس‌هایی از این سریال‌ها به صورت گسترده با واژه‌هایی نظیر مستهجن، مبتذل، کم‌مایه و... از آنها انتقاد کرده‌اند. سریال‌هایی که در راس تیم سازنده آنها نام دو برند معتبر رسانه به چشم می‌خورد: مهران مدیری و رامبد جوان!دو مجری، بازیگر، کارگردان و حتی گاهی خواننده‌ای که سال‌های سال دیدن نامشان در تیتراژ یک محصول تصویری، تضمینی بود بر موفقیت و جذب مخاطب.

قطعا همین دلیل هم باعث شده که مدیران دو پلتفرم فیلیمو و نماوا که این روزها مهمترین وی‌اودی‌های داخلی هستند، راغب شده‌اند برای همکاری با این دو برند با هم رقابت کنند و بر روی محصولی که آنها ارائه می‌کنند، سرمایه خود بگذراند. و شاید بتوان گفت در این راه چنان مشتاق بوده‌ و به نوعی مقهور این دو برند شده‌اند که محتوای محصول ارائه شده از سوی آنها را چشم‌بسته پذیرفته‌اند.اما مخاطبی که ماهیانه بین 60هزار تا 100هزارتومان هزینه اشتراک هر یک از این پلتفرم‌ها را می‌پردازد، در این شرایط اقتصادی که طبقه متوسط با مسائل و مشکلات بسیاری روبه‌روست و گاهی به سختی هزینه‌های خود را تا پایان ماه مدیریت می‌کند، بیش از اسم و برند تولیدکننده یک اثر، محتوای آن برایش اهمیت دارد. مخاطبی که با چندین‌بار افزایش هزینه اشتراک در یک سال کنار می‌آید و همچنان مشترک یک پلتفرم باقی می‌ماند، به دنبال محتوای تازه و متفاوت است؛ که اگر قرار بود به تماشای سریال‌های متوسط و ضعیف بنشیند و تنها نام‌هایی مثل مهران مدیری و رامبد جوان برایش مهم باشد، نیازی به وی‌او‌دی‌ها نداشت.

مخاطب فعال سال 1400، با مخاطب منفعلی که مجبور بود تنها به تماشای شبکه‌های تلویزیونی محدود بنشیند تفاوت‌های اساسی دارد و شاید مهمترین آنها همین باشد که اگر سریالی به مذاقش خوش نیامد، آن را پس می‌زند و اگر در پلتفرمی این محتوای ضعیف تکرار شد، به راحتی آن پلتفرم را کنار می‌زند و از لیست مشترکین آن کنار می‌رود.

این خطری که پلتفرم‌های داخلی را تهدید می‌کند، همان خطری است که از ابتدای دهه90 باعث ریزش مخاطب صداوسیما شد و این روزها می‌بینیم که محبوب‌ترین سریال‌های رسانه ملی، گاهی کمتر از 50درصد مخاطب این رسانه را تشکیل می‌دهند. خطری که باید مدیران و سیاست‌گذاران محتوایی پلتفرم‌ها آن را جدی بگیرند و چنان مقهور برندها نشوند که مخاطب و تقاضای او برای دریافت محتوای خوب را از یاد ببرند.