فیلم روایت‌کننده زندگی الویس پریسلی (نماد موسیقی آمریکا با بازی آستین باتلر) از کودکی تا زمان تبدیل شدن به سلطان راک‌اندرول  در دهه 1950 میلادی است. گوشه‌چشمی هم به زندگی زناشویی‌ و رابطه پیچیده او با مدیر برنامه‌هایش (کلنل تام پارکر با بازی تام هنکس) دارد.

اِلویس آرون پریسلی (۱۹۳۵ – ۱۹۷۷) که با نام الویس نیز شناخته می‌شود، خواننده و بازیگر آمریکایی بود. بازخوانی مهیج ترانه‌های دیگران و سبک اجرای تحریک‌آمیز او درحالی‌که متأثر از ترکیبی استثنایی از موضوع‌های نژادی در طول دوران تحول روابط نژادی بود، او را به سوی موفقیت فراوان و جنجال‌های اولیه سوق داد. او بازیگری در سینما را با به‌ ملاطفت دوستم بدار (1956) آغاز کرد.  در ۲۰ دسامبر سال ۱۹۵۸، الویس نامه‌ای از طرف ارتش ایالات متحده برای اعزام به خدمت ضروری به مدت دو سال دریافت کرد و تبدیل به یکی از نمادهای مخالفت با جنگ شد. سال‌ها سوءمصرف داروهای تجویزی و عادات غذایی ناسالم سلامت او را به‌شدت به خطر انداخت و پریسلی به‌طور ناگهانی در سال ۱۹۷۷ در خانه خود در گریس‌لند درگذشت. او دز زمان مرگ ۴۲ سال داشت و با فروش 500 میلیون نسخه از آثارش، رکورددار پروفروش‌ترین موسیقی‌دان تک‌خوان در تاریخ است.

الویس به‌راحتی با تماشاچی ارتباط برقرار می‌کند و امضای همیشگی باز لورمان را دارد. با وجود آنکه روایت زندگی الویس می‌توانست کار سختی باشد، آستین باتلر نیز در ایفای وظیفه خود موفق عمل کرده است و توانسته الویس را بر روی پرده بازآفرینی کند. تدوین سکانس‌های مربوط به کنسرت نیز آن را هیجان‌انگیز می‌کند و شاید رفت و برگشت میان گذشته و حال، کمی در ابتدا تماشاچی را دلزده کند.

باز لورمان با سابقه طولانی در ژانر موزیکال (گتسبی بزرگ و مولن روژ) اثر زندگی‌نامه‌ای موفقی ساخته که به‌حق در رشته‌های مختلفی نامزد اسکار شده است؛ بهترین فیلم، بازیگر نقش اصلی مرد، فیلم‌برداری، طراحی صحنه،‌ طراحی لباس، تدوین، چهره‌پردازی و صدا.... گرچه آستین باتلر دو رقیب سرسخت به نام‌های کالین فارل (بانشی‌های اینیشرین) و برندان فریزر (نهنگ) داشت.