ژان-پیر ملویل فیلمساز محبوب سینه فیلهاست. اقبال عمومی به او و فیلمهایش مرزهای عجیبی از مخاطبان عام و سینماروهای قدیم را درنوردیده و با هر نسل نیز پیش میآید. یک فرانسوی که علاقه دیوانهوارش به مردهای تنها و جنایتکارهای حرفهای او را قطب فیلمهای جنایی اروپا کرده است. چه بسیاری از سینماگران که با آثار او شیفته سینما شدند و چه بسیار از منتقدانی که در هر دوره به او تاختند. اما ملویل با تمام این ستایشها و نقدها توانست جایگاهی استوار برای خود در تاریخ سینما دست و پا کند و به قولی آنچه را که یک انسان باید به انجام رساند را به بهترین نحو انجام داد. در این شماره پرونده سینما تریبون به سراغ ملویل و نوع سینمای آن رفتیم. در ابتدا به سبک وسیاق همیشه سعی داشتیم زاویهای از سینمای او را مورد تحلیل و کنکاش قرار دهیم که کمتر به آن پرداخته شده است. اما ملویل و فرم سینمای او همواره دستخوش نگارش بوده است. بنابراین سعی کردیم تحلیلها را معطوف به نگاههایی جامعهشناسانهتر از شخصیتها و موقعیتهای مضمونی و همچنین بیرونی داستانهای ملویل کنیم. به همین خاطر مطالب ترجمه نگاهی موشکافانه به جامعه دوران ملویل دارند. همچنین در بخش مطالب تالیفی بیشتر بر نمود مضامین و بازتاب حوادث بیرونی در فیلمهای او پرداختیم. همچنین یک متن منتشر شده قدیمی را بازنشر کردیم تا تفاوت نگاهها پس از گذران سالها نمایان شود.
در پایان از همکارانم در این پرونده کمال قدردانی را دارم. آزاده باقری و شاهین نعمتی در بخش ترجمه مطالب و پویا هاشمپور و امید پورمحسن در بخش تالیف. در این پرونده یک مطلب قدیمی هم از بیژن خرسند آوردهایم که در کتاب سینمای پلیسی تحلیلی موشکافانه درباره سه فیلم ملویل دارد.
مطالب این پرونده را با عناوین زیر بخوانید:
خالی از عاطفه و خشم/ بررسی خاستگاه قهرمانان فیلمهای ملویل/امید پورمحسن
کمتر از پنج فیلم در روز یعنی ترک اعتیاد/ شمایل یک سینهفیل مبارز فرانسوی/ پویا هاشمپور
جاودانگی آقای تبهکار/ سینمای مقاومت ژان-پیر ملویل/ آنتونی لِین-نیویورکر /ترجمه شاهین نعمتی
صدایم کن اسماعیل ! / درباره تاثیرپذیری ملویل از شخصیت ناخدا آخاب در رمان موبیدیک/ احسان آجورلو