دارا از یاسنوواک/ کارگردان: پریدرگ آنتونیوویچ/ بازیگران: بیلیانا سکیچ، زلاتان ویدوویچ، آنجا استانیچ/ تهیهکننده: پریدرگ آنتونیوویچ، ماسکا کاتوویچ/ توزیعکننده: مگاکام فیلم، ۱۰۱ استودیوز (آمریکا) / ژانر: جنگی، درام/ زبان: صربی، کروواتی / امتیاز در آی.اِم.دی.بی: ۸.۳ از ۱۰/ امتیاز در سایت راتن تومیتوز: ۵۷ از ۱۰۰
خلاصه: در دوران هولوکاست دختر صربستانی ده ساله به نام دارا همراه با خوانوادهاش به اردوگاه کار اجباری در یاسنوواک فرستاده میشوند.
*
شاید تنها اردوگاه مرگی که از دوران جنگ جهانی دوم بشناسیم آشویتس باشد. اما در آن زمان وحشتکدههای بسیاری در سرتاسر اروپا وجود داشتند و به آزار و قتل انسانها مشغول بودند. اردوگاه یاسنوواک، محل اتفاقات فیلم، یکی از بزرگترین اردوگاههای مرگ در اروپا بود و توسط دولت مستقل کروواسی و به منظور نسلکشی صربها و پاکسازی قومی و نژادی مخالفان ایجاد شده بود. جایی که شکنجههای بیرحمانهاش موجب شگفتی و وحشت افسران نازی میشد.
در دارا از یاسنوواک سهم نگاه زنانه بیشتر از دیگر آثار مشابه است. همچون زمانی که وحشت اسارت و ترسِ جدایی از فرزندان با همسُرایی یک لالایی تلخ و حزنآلود در قطار بیان میشود. در بخشی دیگر با دستور افسران نظامی، یک بازی کودکانه به قمار مرگ تبدیل میشود و قتل این زندانیان با تدوین موازی به تولد نوزادی مُرده کات میخورد تا غلبه شر و احساس ناامیدی را در آن مکان تشدید کند. این اثر بیشترین قرابت روایی را با پیانیست (رومن پولانسکی /۲۰۰۲) دارد زیرا دور از فضای پرتنش جنگ به داستان زندگی نجاتیافتهها و رنج آنها در از دست دادن نزدیکانشان پرداختهاست. از طرفی نشانههایی از کشتارهای خشن و بیدلیل فهرست شیندلر ( استیون اسپیلبرگ / ۱۹۹۳) را در خود دارد و بااینکه بیشتر ماجرا بر زندگی یک کودک متمرکز است اما کاراکتر دارا بسیار بالغانهتر از کودک فیلم زندگی زیباست (روبرتو بنینی / ۱۹۹۷) شخصیتپردازی شده است.
فیلم زمان نسبتا زیادی دارد و در اواسط کار دچار افت میشود. تم قصه تکراریاست و با وجود نمایش نسلکشی و پردهبرداری از یک اردوگاه مخوف، حرف جدیدی برای گفتن ندارد. تنها خلاقیت فیلم محدود به ایده قطاریست که شخصیتهای مرده را سوار میکند و از این طریق موفق به ایجاد یک بیان روایی منحصربفرد میشود. دارا از یاسنوواک فیلم محترمیست و با اینکه مرزها را نمیشکند اما موفق میشود استانداردها را رعایت کند.