ترجمه سارینا عزتی‌زاده

باردو/کارگردان: الخاندرو ایناریتو/بازیگران: دانیل کاچو، گریسلدا سیسیلیانی/ امتیاز در آی‌ام‌دی‌بی: ۶.۹ ، امتیاز در راتن تومیتوز: ۵۵

خلاصه فیلم: فیلم داستان یک روزنامه‌نگار و مستندساز مشهور مکزیکی را روایت می‌کند که با هویت، روابط خانوادگی، خاطرات و همچنین گذشته کشورش دست‌وپنجه نرم می‌کند، به خانه برمی‌گردد و گرفتار یک بحران وجودی می‌شود. او در گذشته خود به‌دنبال پاسخ‌هایی می‌گردد تا با خود در زمان حال آشتی کند.

ورایتی(اُون گلیبرمن): این اولین فیلمی است که ایناریتو در زادگاهش مکزیک در ۲۲ سال گذشته ساخته است و در هر صحنه عرق و حرارت جاه‌طلبی او را احساس می‌کنید. او می‌خواهد یک بیانه‌ حماسی در مورد زندگی و مرگ، داستان و واقعیت، تاریخ و تخیلی بدهد. فیلم پر از چیزهای خوب است و حتی می‌تواند یک فیلم با طعم اسکاری باشد، اما سه ساعت طول می‌کشد و بیشتر از آنچه که باید طول می‌کشد.

هالیوود ریپورتر (دیوید رانی): یکی از لحظات جذاب فیلم مراسم جشن گرفتن جایزه است که در آن دوستان قدیمی، خانواده و همکاران دور هم جمع می‌شوند در حالی که دوربین داریوش خنجی از میان جمعیت عبور می‌کند.و همچنین زمانی که در تراس، سیلوریو با دوست قدیمی‌اش، به‌خاطر کاری که مهمان برجسته در آن برنامه زنده  تلوزیونی انجام می‌دهد، ناراحت می‌شود. او سیلوریو به این متهم شده بود که نمی‌تواند خودستا نباشد.

گاردین (پیتر بردشاو): در لحظه پیروزی روزنامه‌نگار، ما این قهرمان را در بحران هویت و میانسالی می‌بینیم. او در حفره‌ای از خاطرات و اضطراب‌های توهم آمیز درباره‌‌ خانواده‌اش، حرفه‌اش و خود مکزیک افتاده است. جایی از فیلم که ما یک خبر درمورد تلاش آمازون برای خرید ایالت باخا کالیفرنیا در مکزیک به عنوان یک مرکز تحقیقات می‌شنویم، یک تیکه‌ طنز است که به ما هشدار می‌دهد که این فیلم توسط نتفلیکس تولید شده است نه آمازون. به طور کلی به‌نظر می‌آید این فیلم جایی در تداوم کارهای فلینی و مالیک است.