هیچ ردی باقی نگذار /کارگردان: یان پی. ماتوشینسکی/ بازیگران: توماس زیتک، ساندرا کورزنیاک، ماتیوس گورسکی/ ژانر: درام/ نمایش: بخش رقابتی جشنواره ونیز/ امتیاز در آی.ام.دی.بی: ۵.۷ از ۱۰
خلاصه فیلم: فیلم در ارتباط با پسریست که شاهد به قتلرسیدن یک دانشآموز دبیرستانی توسط دولت است. کسی که در ادامه هدف دولت لهستان در دوران حکومت نظامی دهه ۱۹۸۰ قرار میگیرد.
*
والری کمپلکس (ددلاین):هیچ ردی باقی نگذار، فیلم حاضر در بخش رقابتی جشنواره ونیز به کارگردانی یان پی. ماتوشینسکی است که پرونده مرگ دانشآموزی به نام پیشامک و تمام افرادی که درگیر آن شدند را به نمایش گذاشته و نشان میدهد نظامیان و سیاستمداران شیاد تا کجا میتوانند از مسئولیتهایشان سرپیچی کنند و با تهدید و ارعاب، از شهادتدادن یک شاهد جلوگیری کنند.
در فیلمهای طولانیِ خوب، از هر ساعت برای پیشبرد قصه استفاده میشود. فیلم هیچ ردی باقی نگذار (با زمان ۲ ساعت و ۴۵ دقیقه) میتوانست بیانیهای قدرتمند درباره خشونت مجاز و پذیرفتهشده از سوی دولت باشد؛ اما در نهایت اثری شعارزده است که میشد از تاکید بیشتری بر کلیّت شخصیتها و تحول آنها بهرمند شود.
کیث اولیچ (هالیوود ریپورتر):در فیلم ماتوشینسکی یک نمونه واقعی از بیرحمی پلیس و پیامدهای جانکاه آن به تصویر کشیده شده. چه بپذیریم یا نه، او در تلاش است تا علاوه بر مشکلات یک جامعه خاص در یک دوران مشخص، آن را در جهان گستردهتری که مداوماً به سوی استبداد کشیده میشود، ریشهیابی کند. با این وجود چیزی که نصیبمان میشود کلاف سردرگمی است که میل شدیدی به ناامیدی دارد. هیچ ردی باقی نگذار بدون درک ماهرانهتری از مضامین بزرگتر داستان، مخاطبش را به اندازه شخصیتهایش خرد میکند.
دیوید کتز ( سینهاروپا): کارگردان نوظهور لهستانی، یان پی. ماتوشینسکی، با رویکردی افسارگسیخته به قتل دانشآموزی به نام گوجگوش پیشامک در سال ۱۹۸۳ در ورشو پرداخته. بهنظر میرسد هیچ ردی باقی نگذار در تلاش برای نزدیکشدن به فیلمهای سیدنی لومت و کوستا گاوراس در سینمای مدرن لهستان است؛ یعنی کند و کاوی جامع و شجاعانه در گذشته. اما در عوض فقط شما را با تعهد و نیّات خوبش شگفتزده میکند و همچنان مشتاق چیزی بیشتر از آن نگهمیدارد. فیلمساز گرانقدر لهستانی تصمیم به نمایش پرونده بینام و نشان پیشامک گرفته، ماجرایی که باعث تاثر و دودستگی ملت شد و نظارت بیرونی بر رژیم لهستان را افزایش داد.