مموریا /کارگردان: آپیچاتپونگ ویراستاکول / بازیگران: تیلدا سوینتن، الکین دیاز، خوان-پابلو اورگو / ژانر: درام / نمایش در بخش: رقابتی / امتیاز در آی.ام‌.دی.بی: ۶.۹ از ۱۰، امتیاز در راتن تومیتوز: ۸۸ از ۱۰۰

خلاصه: زنی اهل اسکاتلند در سفرش به کلمبیا متوجه صداهای عجیبی می‌شود. او رفته رفته در مورد حضور این اصوات به فکر فرو می‌رود.

پیتر برادشاو (گاردین): این اولین فیلم ویراستاکول است که خارج از تایلند و همراه با بازیگران غیر تایلندی ساخته شده است. مموریا اثری زیبا و رازآلود است، یک سینمای کُند که ضربان قلبتان را هم کُند می‌کند. ویراستاکول هنرمندی‌ست که شما را وادار می‌کند افکارتان را به راز‌های حل‌نشده و ناگفته هستی رجوع دهید: اینکه ما به‌دنیا می‌آییم، زندگی می‌کنیم، می‌میریم و تمامش را بدون فکر کردن به دلیلش و حتی اغلب بدون رغبت به فهمیدنش انجام می‌دهیم. اما او چنان آرام به این پدیده‌ها نزدیک می‌شود که ممکن است از کشاورزی یا مهندسی سوال کند.

اریک کوهن (ایندی‌وایر): تیلدا سوینتن، آپیچاتپونگ ویراستاکول را در این دستاورد چشمگیر و معمایی تا کشور کلمبیا همراهی می‌کند. این اثر واکنش استادانه و جذابی به شتابِ دنیای مدرن است؛ شتابی که منجر به فراموشی جمعی می‌شود.  هر کس از صبر و حوصله ‌ی این اثر کلافه شود در اصل به اثبات همین نکته کمک کرده است.

دیوید رونی (هالیوود ریپورتر): تیلدا سوینتن در فیلمِ کارگردانی که قبلا برنده نخل طلا شده، به سفری متافیزیکی در جنگل‌ها و رشته‌کوه‌های کلمبیا می‌رود. اگر کسی تصور می‌کند مموریا، اولین فیلم انگلیسی (و اسپانیایی) زبان از ویراستاکول، استاد سینمای کُند و همچنین اولین اثر خارج از وطنش (تایلند)، قرار است دچار تغییر روند اساسی شود باید قاطعانه نظرش را رد کرد.

پیتر دیبرگ (ورایتی): جنگل‌های آمازون تبدیل به زمین بازیِ تازه‌ای برای دغدغه‌های همیشگی آپیچاتپونگ ویراستاکول می‌شود. کارگردان عمو بونمی ( ۲۰۱۰) در همکاری با تیلدا سوینتن در اثری که در کلمبیا واقع‌شده، افق دیدش را _البته نه چندان در مضامین خود_ گسترش داده است. کارگردان در عوض محدود کردن خودش به آنچه که توضیح علمی و منطقی دارد، به سراغ چیزهایی می‌رود که اصطلاحا ماوراء الطبیعه نامیده می‌شوند: طلسم‌ها و ارواح، خطرات و حیوانات نامرئی که به نظر می‌رسد قدرتی رعب‌آور در اختیار دارند و انسان‌ها تنها قادر به درک بخشی از آن هستند.